Ενας φίλος είχε ένα προσωπικό πρόβλημα, συζητούσαμε με τις ώρες
και προσπαθούσα να τον εκμαιεύσω,για να καταλάβω τι έχει μέσα στο μυαλό του.Στο τέλος της συζήτησης μας του είπα κάτι λακωνικά:ο φόβο είναι ένας μικρός θάνατος.Όλοι έχουμε απογοητευτεί από κάποια γεγονότα
καιαπό κάποιους ανθρώπους,αποτέλεσμα αυτού είναι η ανάπτυξη του φόβου
για τη ζωή,φοβούνται να αγαπήσουν,να γελάσουν,να νιώσουν την ευτυχία καιπαύουν να ελπίζουν και να γίνονται έρμαια της απογοήτευσης.Δεν λέω,μεπήρεκαι εμένα καιρό να καταλάβω,οτι η ελπίδα δεν νοικιάζεται ούτεπωλείταιαλλά γεννιέται απο μόνη της και σιγά σιγά αναπτύσσεται,αλλά πιστέψτε με
αξίζει να αναπτυχθεί.Πολλοί έχουν απογοητευτεί το ξέρω και θα
ξαναπογοητευτούν.Την κάθε απογοήτευση δεσ την σαν ένα εμβόλιο:αρρωσταίνεις για λίγο αλλά μετά παθαίνεις ανοσία.Σταμάτα να αφήνεις ανθρώπους
να σου κομματιάζουν την καρδιά.
Μη φοβάσαι να αγαπήσεις.Μην κοίτας τον άλλο απο πάνω απο τον
ώμο,κοίταξε τον στα μάτια.Μην κοιτάζεις ποτέ κάτω γιατί θα χάσεις το
ηλιοβασίλεμα.Στην εποχή μας αν αγαπάς σε θωρούν αφελή,αν κλαις,συναισθηματικό,αν συγχωρείς αδύναμο ,καιρός δεν είναι όμως να ξεχάσουμε τους μικροεγωιστικούς μας εαυτούς και να μην φοβόμαστε να είμαστε συναισθηματικοί;Η ζωή είναι ένα ταξίδι ένας προορισμός που την περνάς βήμα βήμα.Αν το κάθε σου βήμα είναι
υπέροχο έτσι θα είναι και η ζωή σου.Οι περισσότεροι χάνανε το καιρό
τους κλαίγοντας για τις χαμένες στιγμές.Υπάρχουν όμως εκατομμύρια
άλλες που θα έρθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου