Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013
«ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;»
«ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;»
Φωτάκια, στολίδια, γιορτινές μελωδίες κατακλύζουν
αυτή την εποχή την πόλη μας. Δώρα ,γλυκά, κάλαντα, ευχές και
ευτυχισμένες οικογενειακές συγκεντρώσεις λαμβάνουν χώρα γύρω από το στολισμένο έλατο… Ξυπνάς
το πρωί ακούγοντας τις φωνές των παιδιών να ρωτάνε ρητορικά ‘Να τα πούμε;’… Για
τους περισσότερους, οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που
ακολουθεί είναι μια περίοδος διακοπών, ξεκούρασης , οικογενειακής θαλπωρής
είναι αφορμή για διασκέδαση και κοινωνικές επαφές , υπάρχουν όμως και κάποιοι
οι οποίοι δείχνουν να περνάνε όμορφα τουναντίον μετράνε μέρες στο ‘λελέμετρο’ για
το πότε τελειώνει το μαρτύριο που ζούνε. Η
«κατάθλιψη των Χριστουγέννων»
είναι ένα φαινόμενο διόλου σπάνιο, ειδικά τους καιρούς που ζούμε. Άνθρωποι που
βιώνουν κάποια άσχημα συναισθήματα εκείνες τις ημέρες εκτός από τον εσωτερικό
πόνο που τους ταλαιπωρεί είναι και δύσκολο γι αυτούς να το εκφράσουν διότι
επικρατεί μια άγραφη συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων ,ότι οφείλουμε όλοι
εκείνες τις ημέρες να είμαστε ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί . Οι αντιλήψεις για
το πώς θα πρέπει να φερόμαστε, ακόμη και να αισθανόμαστε αυτές τις μέρες είναι
τόσο ευρέως διαδεδομένες που ακόμη και τα μέλη της οικογένειας μας, δεν
αντέχουν να μας βλέπουν μουτρωμένους τις ημέρες των γιορτών, άσχετα εάν υπάρχει
λόγος ή όχι. Φοράμε έτσι το προσωπείο
και προχωράμε, μόνο που για μερικούς αυτό το προσωπείο είναι αρκετά βαρύ και
δεν το ανέχονται. Ένας
ακόμα λόγος που νιώθουμε μελαγχολικοί στις γιορτές είναι το ότι προσπαθούμε να
είμαστε όπως αυτούς που μας πλασάρουν τα περιοδικά, δηλαδή καλοντυμένοι,
ευτυχισμένοι, πάντα χαμογελαστοί και σε ετοιμότητα για κάθε λαμπερή
χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, όμως δεν μπορούμε γιατί υπάρχουν παράγοντες που δεν
μας το επιτρέπουν και τότε καταλήγουμε σε μία υποσυνείδητη σύγκριση…
Υπάρχουν άνθρωποι όπου είναι καλύτερες στη ζωή τους οι εργάσιμες ημέρες καθώς είναι απασχολημένοι στις υποχρεώσεις τους , δεν αντέχουν όχι μόνο τις διακοπές αλλά ούτε τις αργίες καθώς ο μοναδικός μηχανισμός άμυνας που χρησιμοποιούν είναι η άρνηση. Δεν αντέχουν να έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθυμίες, τους στόχους τους, τον ίδιο τους τον εαυτό… Η κοινωνία γενικότερα περνάει διάφορες κρίσεις και δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι σε μία από αυτές. Με όλες αυτές τις εξελίξεις, με τους νέους μας να νιώθουν ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον τους, τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την ποιότητα ζωής του και την αδυναμία του να αντεπεξέλθει οικονομικά στις υποχρεώσεις του, είμαστε ακόμη πιο απρόθυμοι να ζήσουμε το παραμύθι των ημερών. Γι όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους, κάποιοι άνθρωποι είναι θλιμμένοι τα Χριστούγεννα, δεν τους αγγίζει αυτό το μαγικό πνεύμα , δεν περιμένουν κανένα δώρο την Πρωτοχρονιά, αντιπαρέρχονται τις φωνές των παιδιών. Εγώ αυτό που θα έλεγα και θα έκανα θα ήταν να μιλήσω… να μιλήσω σε έναν φίλο μου, να μοιραστώ μαζί του το πρόβλημα μου, θα του το κοινοποιήσω γιατί μπορεί να με οδηγήσει προς την έξοδο… μόνο θα έχω ανοιχτά τα αφτιά μου και την καρδιά μου… τόσο απλά. Όταν αισθάνεστε ότι σας καταβάλλει η ρουτίνα, ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό. Κάτι που να σας αναζωογονήσει.
Υπάρχουν άνθρωποι όπου είναι καλύτερες στη ζωή τους οι εργάσιμες ημέρες καθώς είναι απασχολημένοι στις υποχρεώσεις τους , δεν αντέχουν όχι μόνο τις διακοπές αλλά ούτε τις αργίες καθώς ο μοναδικός μηχανισμός άμυνας που χρησιμοποιούν είναι η άρνηση. Δεν αντέχουν να έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθυμίες, τους στόχους τους, τον ίδιο τους τον εαυτό… Η κοινωνία γενικότερα περνάει διάφορες κρίσεις και δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι σε μία από αυτές. Με όλες αυτές τις εξελίξεις, με τους νέους μας να νιώθουν ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον τους, τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την ποιότητα ζωής του και την αδυναμία του να αντεπεξέλθει οικονομικά στις υποχρεώσεις του, είμαστε ακόμη πιο απρόθυμοι να ζήσουμε το παραμύθι των ημερών. Γι όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους, κάποιοι άνθρωποι είναι θλιμμένοι τα Χριστούγεννα, δεν τους αγγίζει αυτό το μαγικό πνεύμα , δεν περιμένουν κανένα δώρο την Πρωτοχρονιά, αντιπαρέρχονται τις φωνές των παιδιών. Εγώ αυτό που θα έλεγα και θα έκανα θα ήταν να μιλήσω… να μιλήσω σε έναν φίλο μου, να μοιραστώ μαζί του το πρόβλημα μου, θα του το κοινοποιήσω γιατί μπορεί να με οδηγήσει προς την έξοδο… μόνο θα έχω ανοιχτά τα αφτιά μου και την καρδιά μου… τόσο απλά. Όταν αισθάνεστε ότι σας καταβάλλει η ρουτίνα, ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό. Κάτι που να σας αναζωογονήσει.
Προτάσεις Χριστουγεννιάτικων δώρων: Στον εχθρό σας τη συγχώρεση, στον ανταγωνιστή σας τη ανοχή. Σε έναν φίλο τη καρδιά σας, σε όλους την φιλανθρωπία, σε κάθε παιδί ένα καλό παράδειγμα, στο εαυτό σας σεβασμό.
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ…
ΕΝΑ
ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ…
Σκέφτηκα πολλούς τίτλους γι’ αυτό
το άρθρο ,αλλά αυτός που χρησιμοποίησα περιγράφει πως το πρόβλημα των
εξαρτήσεων μας αφορά όλους… Όλοι έχουμε απογοητευτεί από κάποια γεγονότα,
και από κάποιους ανθρώπους, με
αποτέλεσμα την ανάπτυξη του φόβου για τη ζωή , φοβόμαστε να αγαπήσουμε , να γελάσουμε,
να νιώσουμε την ευτυχία , παύουμε να ελπίζουμε
και έτσι γινόμαστε έρμαια της απογοήτευσης.Η έννοια «φόβος» έχει ιδιαίτερο νόημα στις
μέρες μας με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας . O φόβος είναι συνυφασμένος με την
ανθρώπινη φύση μας και είναι αναμενόμενος όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος
με το καινούργιο, το άγνωστο και την αλλαγή γενικότερα. Ο φόβος συνδέεται πάντα
με το μέλλον και η πρόληψη επίσης… Η παραδοχή και η αντιμετώπιση του φόβου
είναι ένδειξη ωριμότητας και απελευθερώνει το δυναμικό του ατόμου, ώστε να
δράσει και να εφεύρει έννοιες όπως «θάρρος- κουράγιο».
Μη φοβάσαι να αγαπήσεις. Μην κοιτάς τον άλλο πάνω από τον ώμο ,κοίταξε τον στα μάτια. Μην κοιτάζεις ποτέ κάτω γιατί θα χάσεις το ηλιοβασίλεμα. Στην εποχή μας αν αγαπάς σε θεωρούν αφελή, αν κλαις συναισθηματικό,αν συγχωρείς αδύναμο ,καιρός δεν είναι όμως να ξεχάσουμε τους μικροεγωιστικούς μας εαυτούς και να μη φοβόμαστε να είμαστε συναισθηματικοί;
Η ζωή είναι ένα ταξίδι ένας προορισμός που την περνάς βήμα βήμα. Αν το κάθε σου βήμα είναι υπέροχο έτσι θα είναι και η ζωή σου . Οι περισσότεροι χάνανε το καιρό τους κλαίγοντας για τις χαμένες στιγμές. Υπάρχουν όμως εκατομμύρια άλλες που θα έρθουν… στιγμές που θα ζεις µια ζωή χωρίς ουσίες, στιγμές ανάρρωσης από τις επιπτώσεις της εξάρτησης και στιγμές εγκαθίδρυσης μίας σταθερής και δημιουργικής ζωής.
Μη φοβάσαι να αγαπήσεις. Μην κοιτάς τον άλλο πάνω από τον ώμο ,κοίταξε τον στα μάτια. Μην κοιτάζεις ποτέ κάτω γιατί θα χάσεις το ηλιοβασίλεμα. Στην εποχή μας αν αγαπάς σε θεωρούν αφελή, αν κλαις συναισθηματικό,αν συγχωρείς αδύναμο ,καιρός δεν είναι όμως να ξεχάσουμε τους μικροεγωιστικούς μας εαυτούς και να μη φοβόμαστε να είμαστε συναισθηματικοί;
Η ζωή είναι ένα ταξίδι ένας προορισμός που την περνάς βήμα βήμα. Αν το κάθε σου βήμα είναι υπέροχο έτσι θα είναι και η ζωή σου . Οι περισσότεροι χάνανε το καιρό τους κλαίγοντας για τις χαμένες στιγμές. Υπάρχουν όμως εκατομμύρια άλλες που θα έρθουν… στιγμές που θα ζεις µια ζωή χωρίς ουσίες, στιγμές ανάρρωσης από τις επιπτώσεις της εξάρτησης και στιγμές εγκαθίδρυσης μίας σταθερής και δημιουργικής ζωής.
Ο φόβος όταν
μοιράζεται μειώνεται. Ιδιαίτερα όταν κάποιος αισθάνεται ότι «δεν είναι μόνος,
δεν είναι ο μόνος».
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ…
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ…
Θυμάστε την τελευταία φορά που ερωτευτήκατε; Ναι!! Ήταν τότε που
χάσατε την όρεξη σας, που παραμελήσατε το κανονικό σας πρόγραμμα, που ασχοληθήκατε
πιθανόν με την ποίηση, που νιώσατε ότι
ήσασταν έρμαιο δυνάμεων ανώτερων από εσάς και που κάνατε τη μία τρέλα πίσω από
την άλλη.
Πρώτα όμως να ξεκαθαρίσουμε πως είναι διαφορετικό συναίσθημα ο
έρωτας και διαφορετικό ο ενθουσιασμός μιας και τείνουμε να τα συγχέουμε αυτά τα
δύο. Το να δώσουμε έναν απλό ορισμό είναι από αδύνατο έως ακατόρθωτο. Βλέπετε,
ο έρωτας είναι σαν το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μας...δεν είναι στο χέρι μας!!!
Μην νομίζετε ότι μπορείτε να τον ελέγξετε, ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που
πρέπει να βιώνουμε στο έπακρο, ασχέτως καταστάσεων και συνθηκών γιατί μας δίνει
την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα προτερήματα, τα ελαττώματα και τους
περιορισμούς του εαυτού μας.
Όταν λοιπόν σας τύχει,
ζήστε τον ακόμη και αν πληγωθείτε. Ο έρωτας είναι τρέλα και η τρέλα δεν φοβάται
τίποτα. Όπως προανέφερα, o έρωτας μπορεί να μας πληγώσει γιατί ενέχει κάτι το ασυμβίβαστο.
Μπορεί να υπάρξει ανταπόκριση μπορεί
όμως και όχι. Λένε πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ερωτεύεστε και να ανταποδίδουν το
ενδιαφέρον σας, αλλά και τίποτα χειρότερο από το να ερωτεύεστε και να σας
απορρίπτουν . Στην περίπτωση αυτή οφείλεις να δώσεις τον αναγκαίο χώρο ώστε να
ξεκαθαρίσει τα θέλω του και να βρει την ευκαιρία να κινηθεί (αν θέλει ) προς
εσένα με δική του πρωτοβουλία. Ο τρόπος για να το επιτύχεις αυτό ,είναι να
τηρείς μια μετριοπαθή στάση δίχως να επιτρέπεις στον εαυτό σου ούτε να υποπέσει
σε θυμό και ψυχρότητα αλλά και ούτε σε υπερβολική οικειότητα. Πρέπει απλά να περιμένεις και να είσαι εκεί
έτοιμος/η να ανταποκριθείς στο κάλεσμα του εκλεκτού της καρδιάς σου όταν πια τα
θέλω σας ταυτιστούν.
Και στην περίπτωση που μετά από καιρό διαφανεί ότι δεν υπάρχει το
ενδιαφέρον που προσδοκούσες ,είναι καλύτερα να το πάρεις εσύ πρώτος απόφαση και
να υποχωρήσεις. Να έχεις όμως κατά νου πως
όταν κάτι προσδοκούμε και δεν πραγματοποιείται, η ζωή έχει κάτι καλύτερο
για μας, κάτι που μας ταιριάζει περισσότερο, κάτι που θα μας κάνει πραγματικά
ευτυχισμένους…και πάντα να βλέπεις τη θετική πλευρά της ζωής…γιατί υπάρχει…
Ερωτεύσου…
Για την Α…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)