«ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;»

«ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;»

Φωτάκια, στολίδια, γιορτινές μελωδίες κατακλύζουν  αυτή την εποχή την πόλη μας. Δώρα ,γλυκά, κάλαντα, ευχές και ευτυχισμένες οικογενειακές συγκεντρώσεις  λαμβάνουν χώρα γύρω από το στολισμένο έλατο… Ξυπνάς το πρωί ακούγοντας τις φωνές των παιδιών να ρωτάνε ρητορικά ‘Να τα πούμε;’… Για τους περισσότερους, οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που ακολουθεί είναι μια περίοδος διακοπών, ξεκούρασης , οικογενειακής θαλπωρής είναι αφορμή για διασκέδαση και κοινωνικές επαφές , υπάρχουν όμως και κάποιοι οι οποίοι δείχνουν να περνάνε όμορφα τουναντίον μετράνε μέρες στο ‘λελέμετρο’ για το πότε τελειώνει το μαρτύριο που ζούνε. Η «κατάθλιψη των Χριστουγέννων» είναι ένα φαινόμενο διόλου σπάνιο, ειδικά τους καιρούς που ζούμε. Άνθρωποι που βιώνουν κάποια άσχημα συναισθήματα εκείνες τις ημέρες εκτός από τον εσωτερικό πόνο που τους ταλαιπωρεί είναι και δύσκολο γι αυτούς να το εκφράσουν διότι επικρατεί  μια άγραφη συμφωνία  μεταξύ των ανθρώπων ,ότι οφείλουμε όλοι εκείνες τις ημέρες να είμαστε ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί . Οι αντιλήψεις για το πώς θα πρέπει να φερόμαστε, ακόμη και να αισθανόμαστε αυτές τις μέρες είναι τόσο ευρέως διαδεδομένες που ακόμη και τα μέλη της οικογένειας μας, δεν αντέχουν να μας βλέπουν μουτρωμένους τις ημέρες των γιορτών, άσχετα εάν υπάρχει λόγος ή όχι. Φοράμε έτσι το  προσωπείο και προχωράμε, μόνο που για μερικούς αυτό το προσωπείο είναι αρκετά βαρύ και δεν το ανέχονται. Ένας ακόμα λόγος που νιώθουμε μελαγχολικοί στις γιορτές είναι το ότι προσπαθούμε να είμαστε όπως αυτούς που μας πλασάρουν τα περιοδικά, δηλαδή καλοντυμένοι, ευτυχισμένοι, πάντα χαμογελαστοί και σε ετοιμότητα για κάθε λαμπερή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, όμως δεν μπορούμε γιατί υπάρχουν παράγοντες που δεν μας το επιτρέπουν και τότε καταλήγουμε σε μία υποσυνείδητη σύγκριση… 
 Υπάρχουν άνθρωποι όπου είναι καλύτερες στη ζωή τους οι εργάσιμες ημέρες καθώς είναι απασχολημένοι στις υποχρεώσεις τους , δεν αντέχουν όχι μόνο τις διακοπές αλλά ούτε τις αργίες καθώς ο μοναδικός μηχανισμός άμυνας που χρησιμοποιούν είναι η άρνηση. Δεν αντέχουν να έρχονται αντιμέτωποι με τις επιθυμίες, τους στόχους τους, τον ίδιο τους τον εαυτό… Η κοινωνία γενικότερα περνάει διάφορες κρίσεις και δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι σε μία από αυτές. Με όλες αυτές τις εξελίξεις, με τους νέους μας να νιώθουν ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον τους, τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την ποιότητα ζωής του και την αδυναμία του να αντεπεξέλθει οικονομικά στις υποχρεώσεις του, είμαστε ακόμη πιο απρόθυμοι να ζήσουμε το παραμύθι των ημερών.  Γι όλους λοιπόν αυτούς τους λόγους, κάποιοι άνθρωποι είναι θλιμμένοι τα Χριστούγεννα, δεν τους αγγίζει αυτό το μαγικό πνεύμα , δεν περιμένουν κανένα δώρο την Πρωτοχρονιά, αντιπαρέρχονται τις φωνές των παιδιών. Εγώ αυτό που θα έλεγα και θα έκανα  θα ήταν να μιλήσω… να μιλήσω σε έναν φίλο μου, να μοιραστώ μαζί του το πρόβλημα μου, θα του το κοινοποιήσω γιατί μπορεί να με οδηγήσει προς την έξοδο… μόνο θα έχω ανοιχτά τα αφτιά μου και την καρδιά μου… τόσο απλά. Όταν αισθάνεστε ότι σας καταβάλλει η ρουτίνα, ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό. Κάτι που να σας αναζωογονήσει. 

  Προτάσεις Χριστουγεννιάτικων δώρων: Στον εχθρό σας τη συγχώρεση, στον ανταγωνιστή σας τη ανοχή. Σε έναν φίλο τη καρδιά σας, σε όλους την φιλανθρωπία, σε κάθε παιδί ένα καλό παράδειγμα, στο εαυτό σας σεβασμό.